...

-
Yeniden kazanmak icin caba sarf etmeden, tamamen kaybettigini dusunmek aptallik. Kabullenmek, bir kaybedistir. Hicbir sey yapmadan, oylece bekleyerek geri getiremezsin gidenleri. Sadece severek, sevdiremezsin kimseye kendini. Soyledikleriyle degil, yaptiklariyla gostermeli insan sevgisini. Opusuyle, dokunusuyla, sarilisiyla, gulusuyle, yaninda olusuyla.. 




Mutlu etmek bu kadar kolayken, iyilesmesi guc yaralar acmak neden? Kabuk baglamaya yuz tutmusken tekrar tekrar kanatmak o yaralari, daha da derinlestirmek.. Pes etmisken karsidaki senden, tam da her seyi yoluna sokmaya baslamisken karsisina cikip yoldan cikarmak tekrar.. Yeniden kazanmak icin degil, akla kazitip yeniden kaybolmak icin. Neyin savasini veriyoruz sahi? Galibi olmayacaksa bu savasin, o savasa girmek ne kadar dogru?

Yorumlar

  1. Adsız16 Haziran 2018 01:10

    Galibi yoktur da sevmenin zaten aslolan hazzı beraberce yok olmaktır. Sevgi bir beraberlikten cok birbiri icinde eriyip gitmektir. Gercek sevgi, ask kontrolsuz bir yikimdir ta ki her iki taraf da yanıp kullerinden dogana kadar. O zaman baslar her sey, o zaman bilinir durulmasi gereken yerler veya gozu karartip alabilcegin mesafeler. Ve hayattaki en büyük haz ölümken, hazzin ne oldugunu gercekten kavrayamayanlar iste boyle birbirini tüketir durur, sevgilerle.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

baba

-
4 yıl önce arkadaşım babasını kaybettiğinde çok ağlamıştım ben de kaybedersem yaşayamam diye. o ay babamın kanser olduğu ortaya çıktı. kızını öperken sakalları batmasın diye her gün tıraş olan bir adamdı benim babam; kanseri protesto etmek için sakal bıraktı, 10 yaş yaşlandı. tüm korkularına maruz kaldı bir buçuk sene. bizim için mücadele etti, direndi. ama.. en güzel vedasını yapıp gitti sert görünüşlü adam. ismimizi dahi hatırlayamayacak duruma gelmişken sarılmak istedi bize, yanaklarımızı sıktı. en güzel gülüşünü hafızalarımıza kazıyıp gitti. - uzun yol yolculuklarında aklıma babam gelir. uyumadan önce plutoya sarıldığımda, dışarıda bir kız çocuğu babasının elini tuttuğunda, anneme sarıldığımda, ablamla konuştuğumda.. bazen kurulmuş alakasız bir cümle içinde.. işin özü her anımda aklımda.  öyle tuhaf bir acısı var ki yokluğunun. bazen bu acı parçalara ayrılıp vücudumun her bir noktasına dağılmışçasına yakıyor, öyle hissediyorum. bazen de kendi kendini toplayıp küçülüyor, his
Devamı
-
Hiçbir seyi siklemiyorum. Sonra hiçbir seyi takmadigimi dusunup uzuluyorum cunku kendi hayatimi bile siklemiyorum. Sonra diyorum kendime bu gecici bir donem. Belli bir noktadan sonra bundan bile bikip kendin icin bir seyler yapmaya başlayacaksın  O günü oturdum bekliyorum hala. Bekliyorum cunku yanlış kararlar almaktan korkuyorum. Farkındayım denemeden bunu bilemezsin. Kafam darmaduman. Bin tane senaryo gerçekleşir mi, bilmem. İçimde sakinleştirmeye calistigim ego. Gun geçtikçe icimde buyuyup giden bir ofke. Anksiyete ataklari, kontrol etmesi zor. Bir yandan uzaklasmak istiyorsun ama diger yanin kalabalığa alışık. Bir karambolun icinde kosuyorsun bilinmeze. Gözlerinden belli dunun yorgunluğu gecmis ustune. Dinlenmek istiyorsun ama ya bir seyler kacirirsam hayattan muamasi. 
Devamı
-
Yarım bıraktıklarım, yarına bırakıp ertesi gün yüzüne bakmadıklarım ve daha başlamadan kafamda bitirdiklerim. Ya üzerinde durulmaması gerekenler hakkında çok düşünüp, senaryolar yazıp çiziyorum ya da ölçüp biçmeden bir karara varıp, elimin tersiyle itiyorum ihtimalleri. Hangisi daha kötü diye soracak olursam kendime; ortasını bulamamak, diyorum. Bazı detaylara takılmak güzel. Eğer bütünü ele aldığında ortaya çıkan manzara tatmin ediciyse. Ama öyle detaylar da var ki; üzerine iki dakika düşünse; yalan, karmaşa, kaos içinde kaybediyor kendini insan. Her şeye öyle hemen teslim olmaktan bahsetmiyorum. Bu böyledir deyip göz yummak değil de mantıklı geleni kafaya uydurmak..  Ama kaybolmak da güzel her şeye rağmen. Çıktığın yolda karşına çıkan her engebenin gidişatına nasıl yön verebileceğini artık kavrayabilmek. 
Devamı